Ana koroner darlıkları osteal, mid ve distal olarak üç ayrı bölgeye lokalize olabilir ve her üç bölgede tedavi stratejileri tamamen farklıdır. Anjiyografik olarak %50-70 arası osteal lezyonun kritik olup olmadığına FFR / IVUS ya da her ikisi ile birlikte karar verilmelidir. IVUS ile <6 mm2 LMCA alanı kritik kabul edilir.
Osteal işlemlerde temel sorun uygun çapta stent yerleştirme zorluğudur. Osteal lezyonlarda balonla predilatasyon önerilmektedir. Böylece olgunun genişleyebilirliği (kalsifik olup olmadığı) test edilir. Kalsifik osteal lezyonlarda predilatasyon yapmadan stent implante edildiğinde stent tam açılmayabilir ve tromboz gelişebilir. Stent sonrası IVUS ile malapozisyon değerlendirilmelidir. Aksi halde oluşacak bir tromboz yüksek olasılıkla fatal seyredecektir.
Orta bölgedeki ana koroner lezyonlarının diğer koroner stentleme işlemlerinden bir farkı yoktur. Şişirme süresi kısa tutulmalıdır.
Distal ana koroner en sık tutulan bölgedir (%80) ve tipik olarak bir bifurkasyon işlemidir. Bifurkasyon bölümündeki kuralların tamamı geçerlidir. Ayrıca akılda tutulması gereken stent trombozundan kaçınmak için mümkün mertebe tek stentle işlemi sonlandırmak gerektiğidir. Final kising (double ya da triple) balon ve POT işlemin en önemli safhalarıdır. Laboratuvardaki stentlerin yan dal koruma ve maksimum genişleyebilme özelliklerini bilmek önemlidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder