Osteal lezyonlar genelde basit görünen zor vakalardır. Kanlandırdıkları bölgenin büyük olması, kalp hareketleri ile etkileşim, anjiografik görüntülemenin bazı olgularda zor olması ve milimetrik yerleşim zorluğu gibi sınırlılıkları vardır. *Osteal lezyonun gerçek olduğunu işlem yapmadan önce muhakkak nitrat enjeksiyonu ile doğrulamak gerekir.
Stent yerleşiminde destek nadiren gerekli olduğundan en kolay oturan ve manüple edilen kılavuz katater seçilmelidir (Judkins, multipurpose gibi). Tel içinde aynı şey geçerlidir. Genellikle yumuşak floppy teller yeterlidir. Balon ya da stent şişirilirken markerin 1 mm ostiumdan taşması önemlidir (marker altında stent yoktur). RCA’da bu işlem öncesi katater aortaya 3-4 mm çekilip ortogonal pozlama yapılmalıdır.
Stenti tam osteal bölgede tutmak için stentin son strutından ikinci bir kılavuz tel geçirilebilir (Szabo tekniği). Böylelikle stent itilse bile osteal bölgeden aşağıya gitmez. Bu iş için stentin elle tekrar düzeltilebilir olması gerekir (endavour/integrity stentlerde bu mümkün olmaz).
Bifurkasyon osteal lezyonlarında tel yerine balon koyup stentin son strutını yan dala yapıştırmak (flower petal) yöntemi de güvenilirdir. Her iki yöntemde de teller dolanabilir ve bu problemi aşmak için teli geri çekip tekrar yönlenme gerekebilir. Bu yöntem de uygun stent gerektirir.
Balonla predilatasyon yeterli açıklığı sağlayamazsa (napkin kalsifik lezyonlar) cutting balon ya da rotablatör alınabilir. Cutting balon geçişi için >2mm açıklık gerekir. Kontrol anjiyo için tekrar angajman sırasında sönmüş balonu çekerken kılavuzu hafifçe itmek kolay oturma sağlar. Aynı şekilde floppy teli iyice distale iterek kataterin proksimal strutla yaptığı açıdan kurtulması sağlanabilir.
Osteal bölge sağlam bir doku olduğu için uygun çapta stent yüksek basınçla 14-16 atm.de implante edilebilir. Balonu biraz proksimale çekip ikinci bir dilatasyon strutların damar duvarına tam yapışmasını sağlayabilir. Gerekirse NC balon ile post dilastasyondan çekinilmemelidir.
